كنسرسيوم سيس آرنگ
١۴ سال پیش جوانی ٢۶ ساله بودم که پدر رنگ نساجی ایران، پشتاره‌ای که بیش از نیم قرن در طی طریقش از باختران تا خاوران جاده ابریشم برای تامین رنگ نساجان زحمتکش این مرز و بوم اندوخته بود، بر دوشم نهاد و چندی بعد به حکم شیخ اجل که فرمود: مرد نکونام نمیرد هرگز، هرگز نمرد!
رفت و پشت حوصله‌ی نورها دراز کشید
و هیچ فکر نکرد که ما میان پریشانی تلفظ رنگها
برای خوردن یک سیب چقدر تنها ماندیم.
بیاییم به فرموده سهراب: بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم و بدانیم که رنگ، توتم مقدس پیر گلرنگ بود و عصاره رنج هفتاد ساله او و مریدش سیس الوان و سیس آرنگ.
یاد بود قریشیان فقید، پدر مهربان رنگ نساجی ایران
به تحریر سید محمد رضا طباطبایی، مدیرعامل کنسرسیوم سیس آرنگ و نائب رئیس هیات مدیره رنگرزی و تکمیل سیس الوان.
