چو به، بودی طبیب از خود میازار aliagha 19 مرداد 1402|09:07 چو به، بودی طبیب از خود میازار چو به، بودی طبیب از خود میازار که بیماری توان بودن دگر بار منه بر روشنایی دل به یک بار چراغ از بهر تاریکی نگه دار چو باران رفت بارانی میفکن چو میوه سیر خوردی شاخ مشکن چو خرمن برگرفتی گاو مفروش که دون همت کند منت فراموش وفاداری کن و نعمت شناسی که بد فرجامی آرد نا سپاسی ماخذ: مواعظ سعدی ، مثنویات
