چو بد کردی مباش ایمن ز آفات

چو بد کردی مباش ایمن ز آفات      که واجب شد طبیعت را مکافات

سپهر آیینه عدلست و شاید      که هرچ آن از تو بیند وانماید

منادی شد جهان را هر که بد کرد      نه با جان کسی با جان خود کرد

مگر نشنیدی از فراش این راه       که هر کو چاه کند افتاد در چاه

سرای آفرینش سرسری نیست     زمین و آسمان بی داوری نیست

ماخذ: نظامی، خمسه، خسرو و شیرین